Ahh O Eski Yıllar

Biraz nostalji…

Ben 80’lerin sonunda 90’ların başında yaşadım çocukluğumu.

İllaki herkese göre kendi çocukluk yılları en güzelidir.

Bana göre de 90’lar hep özel ve güzel kalacak.

Bizim zamanımız bilgisayar ve internet çağı değildi.

Biz okuldan gelince bilgisayarın, tabletin başına oturmazdık. Varsa atarinin başına geçerdik.

Dışarıya çıkar arkadaşlarımızla ip atlar, top oynardık. Yada bebeklerimiz için annemize elbiseler diktirip evcilik oynardık. Bazen de gazetelerin verdiği karton bebeklere kıyafetleri kesip giydirirdik. Erkeklerde tasolarla oynardı.

Birde sanal bebek modası vardı o zaman. Bizim çocukluğumuz için oyuncak adına çok büyük bir adımdı.

O günleri düşününce aklıma gelenlerden biride Show Tv’nin o meşhur jenerik müzikleri. Her program için ayrı müziği vardı o zamanlar. Dizi çıkacaksa başka, söyleşi çıkacaksa başka müzik olurdu.

Çizgi filmlerimizin de şimdiki Pepeeler , Cailloular gibi illa öğretici olsun, çocuklar bir şeyler öğrensin amacı yoktu.

Biz Ninja kamplumbağlarla , power rangerslarla büyüdük.

Beslenme saatlerinde herkesin alabileceği şeyler koyardı annelerimiz yanımıza.

Pahalı olabilecek şeyler getirenler ayıplanırdı. Eskiden bu tarz şeylere daha fazla dikkat edilirdi sanki. Capri-Sun meyve suları beslenme çantamızın vazgeçilmeziydi.

O yıllarda yaşayıpta bakkaldan sulugöz sakız, cino , yumiyum almayan var mı?

‘Andımız’ okuma sırası yapardık okulda. Sırası gelen, bütün okula çıkar okurdu.

Heyecanını yaşayan biri olarak unutulmaz anlardı diyebilirim.

‘Andımız’ güzeldi vesselam…

Barış Manço ile büyüdü bizim sezonun çocukları.  Kemal Sunal filmlerini çok severdik. Hababam Sınıfı efsanemizdi. Sanırım hala öyle :)

O yılları yazarken yaşıyor tekrardan insan.

Her yılın her yaşın ayrı güzellikleri var.

Ama nedense 90’lar bambaşka.

O yıllar gibi hayatınızın her anı unutulmaz güzel anılarla dolu geçsin.

Sonuçta yine en güzel an yaşadığımız an...