Çok tanıdık bir cümle değil mi?
Misafirliğe ya da bir kafeye oturduğumuzda ilk kurduğumuz cümlelerden çünkü.
Tüm akrabalarımızın ve komşularımızın prizin yerini de biliyor muyuz ? :)
Hoş, öyle çok akraba ziyareti yaptığımız, komşulara akşam oturmalarına gittiğimiz de yok zaten.
Gittiğimizde de iki hoşbeşten sonra herkes telefonuna gömülüyor.
Hele o çocuklar. Neredeyse tuvalete bile tablet ile gidecek.
Ama şimdi itiraf edelim misafirlikte falan can kurtarır. Ver eline çocuğun tableti.
Ohh!
Çocuk Hipnoz.
Seslensen bile duymuyor.
Miss!
Eskiden annemiz ve babamızla misafirliğe gitmediğimiz de, eve döndüklerinde annemizden laf duyardık.
-Çok ayıp oldu valla.. Oya Teyzen’ler hep seni sordu. Bir dahaki sefere sende geleceksin, derdi.
Valla bana mı öyle geliyor bilmiyorum ama sanki şimdilerde misafirliklere çocuk getirmesinler diye bakar oldu insanlar.
Eşimizin, dostumuzun bizimle olan paylaşımlarından çok, hiç tanımadığımız insanların ne yaptığını merak eder olmuşuz.
İnternet, sosyal medya kötü bir şey değil aslında. Çok severek takip ettiğim kişiler var benimde.
Ama sanırım hayatımızın ta orta yerine interneti koymak yanlış olan.
Kararında güzel herşey.
WhatsApp grup çılgınlığı var bir de.
Evet haberleşme anlamında harika bir şey..
Ama öyle bir an geliyor ki .. Takip etmekte zorlanıyor insan. Telefonu eline bir alıyorsun;
358 okunmamış ileti…
Neee!
Whatsapp gruplarıma burdan itiraf etmeliyim ki, çoğu zaman hepsini okumuyorum.
Teknolojinin nimetlerinden faydalanmak gerek yine de. Bunların arasında en güzeli bence uzakta olan bir akrabamız, sevdiğimiz birini görüntülü arayıp karşındaymış gibi konuşabilmek.
Ama yakınımızdakilerin kapısını açmaz olduk o ayrı. Hala gidebilecekken, yanı başımızdayken ziyaret etmek gerek diye düşünüyorum.
Her ortamda da şu muhabbet dönüyordur illaki..
-Ah! O eski zamanlar ne güzeldi be… Akşamları toplanırdık bir evde tüm komşular sohbet, muhabbet…
-Vallahi, fırsatım olsa yerleşeceğim bir köye… Köy havası, köy yaşantısı gibi var mı ?
O eski günleri bir nebze yaşayabilmek için, ‘Köy havası tadında ahşap evlerde, sabah köy kahvaltısı ile güne başlıyoruz… vs…’ ile tanıtılan yerlere tonla para verip tatillere gidiyoruz şimdi.
Bir şeyler değişir mi ? Yoksa böyle gider mi? bilmiyorum..
Ama her şeye hissizleştiğimiz şu günler de, arada bir hatırlamak için, aklımıza gelmeyeni getirmek için, karpuz kabuğunu düşürmek istedim…
Eminim ki , uzun zamandır sizi özleyen birileri var hayatınızda.
Hadi, bu hafta sonu aslında o çokta önemli olmayan işimizi biraz erteleyelim de, hasret giderelim sevdiklerimiz ile.
Ve umarım internet kotanız biter ve ziyaret edeceğiniz kişinin de wifi şifresi yoktur :)
